Werkreis 2012 is begonnen

Na een vlotte reis met de KLM sta ik weer op Indonesische bodem. Ik kan er niet bij dat het alweer een jaar geleden is dat ik hier was. Na al die jaren verloopt de aankomst in Jakarta haast automatisch. Alsof je dit wekelijks doet: als je de slurf uitkomt, naar beneden door de rood betegelde gang; dan richting immigratie voor een stempel in het paspoort en op de aankomstkaart (die bij vertrek weer moet worden ingeleverd!); naar de bagageband voor de koffer en dan via de groene zone van de douane (niets aan te geven) naar buiten. Daar word je meteen belaagd door een horde taxichauffeurs, maar je wimpelt ze allemaal vriendelijk af. Frans, de chauffeur van het gastenhuis van PGI (Wisma PGI), staat immers op je te wachten. Zoals afgesproken. Maar … waar is Frans? Hij is er niet. Ik loop nog een keer langs de rij mensen, die al of niet met een naambordje staan te zwaaien. Nee, geen Frans. Maar wel Yusup Lifire! Hij belde me al op, toen ik onderweg was van immigratie naar de bagageband. Hij is op de luchthaven. Ik kan met hem mee, als er niemand anders is om mij af te halen. Daarvan maak ik nu dankbaar gebruik. Hij is met de auto van de school. Onderweg praten we bij en maken we plannen. En zo zit ik al snel op mijn kamer in Wisma PGI. Dick Mak zit hier ook. We hebben meteen even contact. Frans is wel naar het vliegveld gegaan, zo blijkt, maar we hebben elkaar gemist. Dat raadsel wacht nog op opheldering. In het vliegtuig heb ik wel een paar uur geslapen, maar dat was niet meer dan tidur ayam (kippenslaapje oftewel dommelen). Nu slaap ik een gat in de zondag. Het is te laat om naar de kerk van Tong te gaan (7 uur). En ook voor de Pauluskerk hier vlakbij ben ik al te laat (8 uur). Maar ik kan nog wel mooi naar de Nederlandse dienst in de Immanuelkerk (10 uur). Het groepje kerkgangers wordt steeds kleiner, niet meer dan 20, bijna allemaal goede bekenden van de tijd dat wij in Jakarta woonden. In de dienst gaat ds Binsar Pakpahan voor (docent aan de STT Jakarta, eind vorig jaar gepromoveerd aan de VU). Daarna is het ngopi ngobrol (koffiedrinken en praten) op de veranda achter de kerk. Tegen twaalven ben ik weer op mijn kamer en heb verder een heerlijk rustige zondag. Het heeft toch wel voordelen om op zaterdag aan te komen in plaats van op maandag of dinsdag. De eerste week, hier in Jakarta, zit al volgeboekt aan activiteiten. Morgen, maandag, word ik verwacht bij de uitgeverij van de meeste LITINDO-boeken, Bina Kasih. Met de directeur en het personeel heeft LITINDO in de loop van de jaren een hechte relatie opgebouwd. Ook hoop ik morgen – of op een andere dag – een bezoek te brengen aan de andere uitgeverijen/boekwinkels van onze boeken, BPK Gunung Mulia en Momentum. Dinsdag ga ik voor een seminar naar de STT Paulus, ergens ten zuiden van Jakarta. Yusup werkt nu aan deze opleiding (ook Ninik en haar man Yohanes). Na het seminar ga ik met hem mee naar huis. Woensdag plan ik naar SETIA te gaan. En donderdag is er een seminar op de STT Arrabona, ook ten zuiden van Jakarta. Aan deze opleiding werken Marianus en enkele andere ex-docenten van SETIA. Na dit seminar ga ik met Marianus naar huis. Hij en Mariam zijn net die dag 10 jaar getrouwd. Vrijdag vertrek ik ‘s avonds naar Papua. Papua is dus het volgende reisdoel. Na enkele dagen Sentani/Waena reis ik door naar Wamena en naar mijn vroegere woonplaatsen Boma en Kouh. Of het allemaal lukt en in welke volgorde is nog niet duidelijk. Papua vraagt altijd om een grote flexibiliteit. We zullen zien. Half juni vertrek ik weer van Papua. Ik kom terug in Jakarta, maar reis meteen door naar Salatiga op Midden-Java. Daar blijf ik een dag of tien, voor enkele studiedagen in Kampoeng Percik (een studiecentrum mbt – kort gezegd – kerk en cultuur) en een cursus aan de voorgangers van de GKJTU-kerken. Op 22 juni hoop ik weer terug te zijn in Jakarta voor enkele dagen van afrondende werkzaamheden en een seminar op SETIA. Op 27 juni komen vrouw Atsje en zoon Jos in Jakarta aan en hopen we samen te genieten van een paar weken vakantie. De terugreis naar Nederland staat geboekt voor half juli. Dat de reis weer net zo effectief mag zijn als in andere jaren. Waar je ook komt in Indonesië, de boeken van LITINDO vinden een enthousiast onthaal. Mooi om zo bezig te mogen zijn voor het Koninkrijk van God.