donderdag 9 augustus 2012
zaterdag 23 juni 2012
maandag 11 juni 2012
donderdag 7 juni 2012
zaterdag 26 mei 2012
zondag 20 mei 2012
Werkreis 2012 is begonnen
Na een vlotte reis met de KLM sta ik weer op Indonesische bodem. Ik kan er niet bij dat het alweer een jaar geleden is dat ik hier was. Na al die jaren verloopt de aankomst in Jakarta haast automatisch. Alsof je dit wekelijks doet: als je de slurf uitkomt, naar beneden door de rood betegelde gang; dan richting immigratie voor een stempel in het paspoort en op de aankomstkaart (die bij vertrek weer moet worden ingeleverd!); naar de bagageband voor de koffer en dan via de groene zone van de douane (niets aan te geven) naar buiten. Daar word je meteen belaagd door een horde taxichauffeurs, maar je wimpelt ze allemaal vriendelijk af. Frans, de chauffeur van het gastenhuis van PGI (Wisma PGI), staat immers op je te wachten. Zoals afgesproken. Maar … waar is Frans? Hij is er niet. Ik loop nog een keer langs de rij mensen, die al of niet met een naambordje staan te zwaaien. Nee, geen Frans. Maar wel Yusup Lifire! Hij belde me al op, toen ik onderweg was van immigratie naar de bagageband. Hij is op de luchthaven. Ik kan met hem mee, als er niemand anders is om mij af te halen. Daarvan maak ik nu dankbaar gebruik. Hij is met de auto van de school. Onderweg praten we bij en maken we plannen. En zo zit ik al snel op mijn kamer in Wisma PGI. Dick Mak zit hier ook. We hebben meteen even contact. Frans is wel naar het vliegveld gegaan, zo blijkt, maar we hebben elkaar gemist. Dat raadsel wacht nog op opheldering.
In het vliegtuig heb ik wel een paar uur geslapen, maar dat was niet meer dan tidur ayam (kippenslaapje oftewel dommelen). Nu slaap ik een gat in de zondag. Het is te laat om naar de kerk van Tong te gaan (7 uur). En ook voor de Pauluskerk hier vlakbij ben ik al te laat (8 uur). Maar ik kan nog wel mooi naar de Nederlandse dienst in de Immanuelkerk (10 uur). Het groepje kerkgangers wordt steeds kleiner, niet meer dan 20, bijna allemaal goede bekenden van de tijd dat wij in Jakarta woonden. In de dienst gaat ds Binsar Pakpahan voor (docent aan de STT Jakarta, eind vorig jaar gepromoveerd aan de VU). Daarna is het ngopi ngobrol (koffiedrinken en praten) op de veranda achter de kerk. Tegen twaalven ben ik weer op mijn kamer en heb verder een heerlijk rustige zondag. Het heeft toch wel voordelen om op zaterdag aan te komen in plaats van op maandag of dinsdag.
De eerste week, hier in Jakarta, zit al volgeboekt aan activiteiten. Morgen, maandag, word ik verwacht bij de uitgeverij van de meeste LITINDO-boeken, Bina Kasih. Met de directeur en het personeel heeft LITINDO in de loop van de jaren een hechte relatie opgebouwd. Ook hoop ik morgen – of op een andere dag – een bezoek te brengen aan de andere uitgeverijen/boekwinkels van onze boeken, BPK Gunung Mulia en Momentum. Dinsdag ga ik voor een seminar naar de STT Paulus, ergens ten zuiden van Jakarta. Yusup werkt nu aan deze opleiding (ook Ninik en haar man Yohanes). Na het seminar ga ik met hem mee naar huis. Woensdag plan ik naar SETIA te gaan. En donderdag is er een seminar op de STT Arrabona, ook ten zuiden van Jakarta. Aan deze opleiding werken Marianus en enkele andere ex-docenten van SETIA. Na dit seminar ga ik met Marianus naar huis. Hij en Mariam zijn net die dag 10 jaar getrouwd. Vrijdag vertrek ik ‘s avonds naar Papua.
Papua is dus het volgende reisdoel. Na enkele dagen Sentani/Waena reis ik door naar Wamena en naar mijn vroegere woonplaatsen Boma en Kouh. Of het allemaal lukt en in welke volgorde is nog niet duidelijk. Papua vraagt altijd om een grote flexibiliteit. We zullen zien. Half juni vertrek ik weer van Papua. Ik kom terug in Jakarta, maar reis meteen door naar Salatiga op Midden-Java. Daar blijf ik een dag of tien, voor enkele studiedagen in Kampoeng Percik (een studiecentrum mbt – kort gezegd – kerk en cultuur) en een cursus aan de voorgangers van de GKJTU-kerken. Op 22 juni hoop ik weer terug te zijn in Jakarta voor enkele dagen van afrondende werkzaamheden en een seminar op SETIA. Op 27 juni komen vrouw Atsje en zoon Jos in Jakarta aan en hopen we samen te genieten van een paar weken vakantie. De terugreis naar Nederland staat geboekt voor half juli.
Dat de reis weer net zo effectief mag zijn als in andere jaren. Waar je ook komt in Indonesië, de boeken van LITINDO vinden een enthousiast onthaal. Mooi om zo bezig te mogen zijn voor het Koninkrijk van God.
zondag 19 juni 2011
Geen stoffige boeken
Opnieuw is een LITINDO-boek uitgekomen: Kehendak-Mu Jadi!, de vertaling van H. Westerinks boek over het bidden, Roep Mij aan! Pas enkele weken geleden kwam de vertaling van C. van den Bergs verklaring op Handelingen - Proces om de volken - uit, onder de titel Sungguh Merekalah Umat-Ku!. Weer twee LITINDO-boeken. Hopelijk gaan ze net zo goed lopen als de andere boeken. Vergeleken met een jaar of tien geleden, toen er zoveel mogelijk letters op elke pagina werden gedrukt om het boek maar zo goedkoop mogelijk te maken, wordt nu veel meer aandacht besteed aan het uiterlijk van de boeken. En nog blijft de verkoopprijs mn van de door Bina Kasih uitgegeven boeken laag in vergelijking met die van andere uitgevers.
De LITINDO-boeken lijden bepaald geen stoffig bestaan. Hoewel ... In Mamasa hoef ik vanuit het gastenhuis de weg maar over te steken en ik kom op het terrein van het Kantoor van de Gereja Toraja Mamasa. Aan de rand van het terrein, met een aparte toegang vanaf de straat, staan twee winkels, waarvan één een Toko Buku (boekwinkel). Natuurlijk loop ik daar eens even binnen. Netzomin als iemand bijvoorbeeld een stoffenwinkel niet voorbij kan lopen, kan ik maar moeilijk de verleiding van boekwinkels weerstaan ('t is natuurlijk de vraag of dat wel een verleiding is, in ieder geval niet van Satan ... sorry, ik zit nog steeds in het hoofdonderwerp van mijn werkreis: Jezus is Satan de baas). Er zijn een paar klanten in de winkel, onder wie de domina van zondagmorgen. Op een tafel liggen bijbels en liedbundels. En verder? Ik kijk rond en constateer al gauw dat 10% van de aanwezige titels LITINDO-boeken zijn. Wauw! Kom daar bij de boekwinkel van BPK in Jakarta eens om. Daar kom je waarschijnlijk niet eens op 1%. Nou ja, laat ik eerlijk zijn, het totale aantal voorradige titels bedraagt niet meer dan 30, het aantal LITINDO-titels dus 3. Dan liggen er bij BPK toch weer meer. Het is maar hoe je het bekijkt. En verder zitten al die boeken dik onder het stof. Elke keer wanneer er een auto voorbij komt, waait er weer een wolk stuifzand naar binnen door de open deur en de kapotte ramen. Een stel stoffige boeken in een overigens propvolle winkel. Want behalve die boeken heeft deze Toko Buku ook kantoorartikelen, schoenen, lampen en stekkers, en wat niet al te koop. Je moet toch ergens van rondkomen.
Op de STT Mamasa ziet het er in de bibliotheek een stuk beter uit. Ze hebben nog lang niet het aantal boeken dat voldoet aan de criteria voor overheidserkenning van de opleiding. Maar de boeken staan keurig ingedeeld in kasten in een schone, goed af te sluiten ruimte. En de studenten willen ook best boeken kopen. Ik ga met een forse bestelling (en het geld ervoor) terug naar Jakarta. Zo helpen zij voorkomen dat de LITINDO-boeken in het magazijn van Uitgeverij Bina Kasih onder een laag stof verdwijnen. En niet alleen zij. Ook op de drie presentaties die ik intussen in Jakarta heb gegeven, georganiseerd door Bina Kasih, is voor miljoenen Rupiahs aan boeken verkocht. Nee, stoffig zijn de LITINDO-boeken bepaald niet.
Abonneren op:
Posts (Atom)